De reden dat ik deze zin opschrijf slaat waarschijnlijk volslagen nergens op.‘Waarschijnlijk’, omdat ik, en vele anderen met mij, misschien talloze redenen zou of zouden kunnen verzinnen waarom ik dit opschrijf; en die redenen noemt men vervolgens hun ‘eigen waarheid’, en wie zegt dat een eigen waarheid, hoewel misschien verzonnen, niet waar kan zijn?
Alles slaat waarschijnlijk volslagen nergens op, het doen alsof het allemaal wel een reden heeft, creëert misschien een doel. Waarom ik zeg dat alles waarschijnlijk volslagen nergens op slaat is, omdat een groot gedeelte waar wij, de mensheid, ons dagelijks leven mee vullen, bijna altijd grotendeels vernietigd zal worden door de dood.
Nu kun je natuurlijk inbrengen dat er dan toch nog het nut kan zijn van de dingen die je in het dagelijkse leven doet doordat de dingen die je doet je in leven houden. Maar wat is jouw leven dan, het zou net zo goed dat van een ander kunnen zijn. Wat maakt jouw leven specifiek nuttig?
Nu kunnen we ons fijn gaan afvragen wat het begrip nut nou eigenlijk betekent. Goed, even kort dan…Nut wordt ook wel ‘zin’ genoemd, nut zou je ook kunnen omschrijven als ‘reden’.
Een reden is een argument, de zin van het leven zou je kunnen vertalen als ‘het argument van het leven’. Het enige argument van leven dat mij te binnen schiet is dat je geboren wordt. Waarom leef je? Tja,…Ik werd geboren.
Nog steeds zijn we er nog niet uit wat nut is. Nut is een soort van reden, het is het ‘waarom’van de dingen. Het nut zou ook niet kunnen bestaan, het zou kunnen dat de mensheid het slechts heeft bedacht om het leven zin te geven. In dat geval is nut dus niets. Als het niet niets is, wat is het dan? Dan is het iets. Wat het iets is, is in deze bevindingen tot nu toe zoiets als zin, reden of argument.
Er zijn bepaalde waarheden die algemeen geaccepteerd zijn, dit worden feiten genoemd, en er zijn waarheden die alleen door enkelingen als waarheid worden beschouwd. Het individu is degene die voor hem/haar bepaald wat waar is en wat niet. (Waarheid is relatief.)
Neem het simpele voorbeeld van het feit dat de kleur groen groen is en niet rood. Dit is een feit, het wordt als algemene waarheid beschouwt. Dit feit dat groen groen is, is een door mensen bedacht gegeven, mensen hebben de kleur gezien en gezegd dat het groen heet.
Voordat zij de kleur benoemden was er dus nog helemaal geen sprake van dat de kleur groen groen is. Is een feit dan alleen een benaming van iets dat gezien wordt?
Waarom werd de kleur groen dan groen genoemd, een woord met drie medeklinkers en twee klinkers? Waarom werd groen niet rood genoemd?
Het is moeilijk voor een mens om zich voor te stellen dat een kleur als groen rood heet. Is het woord groen zomaar gegeven aan de kleur groen? Of heeft degene die het woord groen bedacht heeft er het gevoel van het woord groen bij gekregen? Als het geen reden heeft gehad dat de kleur groen groen werd genoemd, dan zou dat betekenen (als we dit voorbeeld algemeen maken) dat taal alleen een begrip aangeeft, en dat datgene dat het woord werkelijk is, het belangrijkste element is.
In dat geval is taal slechts een aanduiding, we kennen de woorden zoals ze zijn maar ze hadden ook iets anders kunnen zijn. Dan is taal helemaal niet zo’n zeker gegeven als het lijkt.
Een feit is toch ‘waar’ als er bewijs van is? Hoe kun je dan bewijzen dat groen groen is. Je loopt naar een ding toe dat groen is en roept: ‘kijk dan, dit is toch groen?!’. Hoe weet je dat dan? ‘Iedereen noemt het groen’. Het is groen….alleen omdat iedereen het groen noemt. De algemene benaming voor iets maakt iets dus een feit? Is het bewijs van dit feit dus dat ‘iedereen zegt dat het zo is’?.
Dat is nog eens beangstigend! Dus als iedereen zou zeggen dat blanken allemaal dom zijn, dan zou dat een feit zijn zonder enig bewijs? Alleen omdat iedereen zegt dat iets waar is, dat ooit een eerste iemand, of eerste iemanden ze zo benoemd hebben? Iets dat ook anders benoemd had kunnen zijn?
Door:
Squee | Gepubliceerd: 22 Mar 2003 |
Gesloten