The Q4. Ik had niet eerder gehoord van deze groep, totdat mij werd gevraagd een review te schrijven over dit plaatje. 3 producers, Arts the Beatdoctor, Sense & STW, die de handen ineen slaan om met de hulp van diverse artiesten een unieke cd uit te brengen. Het album was reeds uitgebracht (label: Project: Mooncircle) maar Kees de Koning was zo onder de indruk dat er is besloten om Sound Surroundings opnieuw uit te brengen, ditmaal op Top Notch. Hoe gaat dit uitpakken?Sound Surroundings is een bijzondere plaat. Op 5 van de tracks zijn gastartiesten aanwezig, waar de rest wordt opgevuld met vocale samples. De meewerkende artiesten zijn actief in verschillende genres, en dit maakt van elk nummer weer iets unieks. Meegewerkt aan deze plaat hebben flamencozangeres Curra Suarez, rappers Pax, Unorthadox en BLS en als laatste Terryman (genres volgens zijn Myspace: Psychedelic / Blues / Jam Band).
Omdat dit een plaat is waarop het ene nummer erg verschilt van het andere, zal ik nu de verschillende nummers één voor één bespreken. De eerste track (Intro) van de plaat gaf me precies waar ik op hoopte. Een heerlijke sound, met samples van zingende vogeltjes. Ééntje die je op de brakkere zondagmiddagen op repeat kunt zetten om vervolgens dagdromend naar het plafond te gaan staren. Deze opener smaakt absoluut naar meer.
Nummertje 2, One of These Days borduurt voort op dit gevoel. Waar de intro helemaal instrumentaal is, is in de 2e track een vocale sample gebruikt van het nummer I Believe to my Soul van The Animals . Een perfect match. Als je na de eerste al lichtelijk bent weggezakt, dan zal het tweede nummer je nog verder meenemen.
Vervolgens komt het eerste nummer waarop een gastartiest een bijdrage doet. Oscuros Angeles komt in mijn ogen niet goed uit de verf. Wellicht had een sample in de trend van track 2 meer recht gedaan aan de fijne beat. Het aparte stemgeluid van de flamencozangeres komt op mij in ieder geval niet helemaal over dus ik werd lichtelijk gestoord in mijn dagdroom. Lichtelijk, want de beat zelf is zeker goed aan te horen.
Dan de eerste track met een rapper als guest. Pax, bekend van Kyteman’s hiphop orkest waar hij zo af en toe de raps verzorgd, is hier de perfecte aanvulling op een duistere beat. Het nummer doet me denken aan de track The Gates van het album A Piece of Strange, en dat is in mijn ogen zeker een compliment. De stem van Pax en de beat van “Demagogues” is een combo die zo goed matcht als 2 gelijke kaartjes in een memoryspel.
Look Again is wederom een instrumentale track, met 1 of 2 gesamplede lines erin verweven. Een fantastische orgie van geluid die ik na vele malen te luisteren nog altijd graag opzet, sterker nog: het lijkt erop dat deze track per luisterbeurt alleen maar beter wordt, iets wat voor meer tracks op dit album geldt. Lig je nog steeds het plafond te bewonderen, dan zal het volgende nummer je weer even wekken. Een lekker drukke beat, met een simpel doch doeltreffend pianoriedeltje. Terryman, ( Tom Jones-achtige stem) maakt van deze track mijn favoriet.
Het lijkt mij een bijzondere livetrack. De tweede raptrack, genaamd “My Own Advice” met een featuring van Unorthadox, kon mij qua geluid niet helemaal bekoren. Unorthadox is af en toe niet helemaal te verstaan, wat erg jammer is, want dit is juist een man die mij meestal kan boeien met zijn teksten. De lyrics daargelaten is dit wel een leuk nummer dat in het totaalplaatje past maar in my humble opinion wel één van de mindere nummers van dit album.
“Pulse” vind ik dan wel weer erg goed. BLS heeft een hele dope stem, en samen met de zware dromerige basslijnen is dit nummer wat de rangorde betreft mijn 2e keuze. Zo’n goede combinatie van stem en beat hoor ik niet vaak, ik ben na dit nummer erg nieuwsgierig geworden naar andere nummers van BLS. In mijn ogen is dit dus absoluut één van de dikste nummers die op dit schijfje staan.
De laatste 3 tracks zijn wederom instrumentaal. De eerste hiervan, Split Personality, is een mysterieus nummer wat je weer meeneemt naar een tropisch eiland, waar je de hele dag al cocktailnippend met je bakkes in de zon ligt. Fijn hoor. De één na laatste track is een nummer dat lekker uptempo begint, en hierin is een sax (één van mijn favoriete instrumenten) verwerkt. Na 2/3e is er een overgang naar een iets rustigere sfeer; dit had naar mijn mening niet gehoeven, want de eerste helft zit goed in elkaar en is een leuke uitzondering op de voor de rest redelijk rustige plaat.
Het laatste “nummer” is de outro, een 51 seconden tellende track waarover ik niet veel kan zeggen. Voegt weinig toe, maar past goed in het algemene plaatje.
Conclusie:
Zeker een aanrader, helemaal voor wie instrumentale muziek hoog in het vaandel heeft staan. Waar op sommige nummers de featuring niet helemaal lekker uit de verf komt (het nummer met Curra Suarez had als instrumentale track zeker geen tekort gedaan aan dit album) liggen de rest van de nummers eigenlijk allemaal erg goed in het gehoor met enkele uitschieters. Dit is een plaat die je op kunt zetten onder elke omstandigheid, maar vooral op regenachtige dagen om mee te worden gezogen in een mysterieuze en loungy sfeer. Ik had nog niet gehoord van dit trio maar ik houd ze in de gaten.
Door:
Jesper | Gepubliceerd: 26 Aug 2010 |
Gesloten