Met het vorige album Engelland nog in mijn achterhoofd zet ik de alweer zevende (!) plaat van rapper Engel op. Misschien een tikje bevooroordeeld daar Engel al mijn held is sinds BSE. Ik ben ook van mening dat Engel één van de meest ondergewaardeerde rappers van dit land is. Met hoge verwachting zet ik dus zijn nieuwe album, Geen weg terug op.Ik heb een rare gewoonte dat ik een cd die ik de eerste keer opzet om die in 5 minuten tijd door te skippen om een algemene indruk te krijgen. De indruk die
Geen weg terug direct achterlaat is dat het muzikaal erg goed in elkaar zit. De Beats klinken fresh en afwisselend, een goede zaak. Als ik de plaat echt ga luisteren valt het eerste nummer een beetje tegen. Het refrein van
Nog steeds komt op mij een beetje schreeuwerig over wat samen met de beat van William niet heel lekker klinkt.
De tweede en tevens titeltrack maakt het eigenlijk al meteen goed. Een beat die lekker laidback is met strakke teksten over hoe de gedachtegang van Engel in elkaar zit over het creëren van een plaat, luistert erg fijn weg. De rest van het album is eigenlijk één stijgende lijn.
Op een dag is een tekstueel heerlijk nummer, ik ga er geen woorden aan vuil maken. Luister hem zelf en wees blij verrast.
Naast vele verschillende producers komt ook Daniël weer langs. Een heel fijn gitaartje die terug doet denken aan de Woonboot. Een zomers deuntje die samen met de tekst je toch wel doet nadenken over sommige zaken en dan vooral het hiernamaals. Geen doemdenktrack maar heel eerlijk.
Één van ons heeft gelijk, één van ons de lul, één van ons is genaaid als er niets is. Een track met een goed onderwerp zonder dat het zware stof is. Als we kijken naar de featurings komen we oude bekenden tegen als Diggy Dex en Tim maar ook Pers, Kas, Per.verz, Just en Surya dragen hun steentje bij. En damn, dat doen ze goed!
Affijn, terug naar de plaat. Engel heeft een liefde voor scratches, dat is duidelijk te merken aan de plaat. Genoeg nummers met fijne scratches erdoor heen waar onder andere DJ DNS, DJ Daan, DJ Frankie Boxcutta en DJ Native aan mee hebben gewerkt. Al met al een indrukwekkend lijst.
The Backbone is een track van 2 minuten lang dat vol-gescratsched wordt. Ik moet dan weer terug denken aan Engelland waar Engel de dJ’s al de
backbone van de hiphop noemde. Het komt op mij over als een soort van ode aan de dJ’s. Erg koel dat daarvoor ruimte vrij wordt gemaakt.
Wat heel veel in de vorige albums van Engel terug kwam was het overmatige drankgebruik, rond track nummer 10 begin ik te denken dat hij zijn leven gebeterd heeft. Gelukkig bewijst
Dezelfde Shit anders. Daarin zegt hij het zelf ook al
fouten helpen me niks, ik verander geen barst. Dat DJ Native dope beats kan maken blijkt met
Dikdoenerij, een track waar Kas hem heerlijk inzet en elke rapper er heerlijk op flowt waardoor het een lekkere headbanger is geworden. Of zoals het Surya het zegt:
deze track laat je hoofd knikken als ja-zeggers. Over producers gesproken. Het is een imposante lijst van producers die hebben meegewerkt. Onder andere William, Dopaganda, STW, Bushmeister J en Cru hebben muzikale ondersteuning geleverd. En ze doen niet onder voor elkaar.
Conclusie: Engel weet hiphop terug naar de basis te brengen. Lekkere boombap nummers met eerlijke teksten met hier en daar een fijn brag en boast gehalte. Bijna alle elementen van hiphop hoor je terug komen in het album.
ik hou van die shit en ik maak dat wat er nauwelijks is. En daar is geen woord van gelogen. Wat mij nog het meeste opvalt aan het album is dat het misschien één of twee echt dikke uitschieters heeft maar de rest van de tracks ook een dikke voldoende scoort. Dat heb je vaak niet meer op een album. Met Geen weg terug heeft Engel wat mij betreft Engelland overstegen. Een album wat iedereen behoort te hebben en een album wat voor iedereen toegankelijk is. Chapeau Engel!
Door:
Erwin Bennink | Gepubliceerd: 10 Nov 2009 |
Gesloten