Stijn Kosterman, beter bekend als de Utrechtse rapper Steen, heeft het horror rap genre in Nederland op de kaart gezet. Er zijn natuurlijk de Amerikaanse varianten zoals Insane Clown Posse en Necro, maar die hebben hier nooit écht het grote publiek bereikt. Steen is dit wel gelukt, onder andere door de populariteit van zijn miniserie in het programma URBNN. Dit was overigens niet te danken aan het laatstgenoemde programma, waar amateurisme hoogtij lijkt te vieren.De rasechte Utrechter (géén Utrechtenaar) neemt duidelijk geen blad voor de mond en slingert ziektes rustig in het rond. Eigenlijk kan dat ook niet anders als je de beats hoort, die erg rauw zijn en zo hard als graniet. Je kan er van houden of niet, maar het valt niet te ontkennen dat de beats goed geproduceerd zijn. Deze bangers komen uit de koker van Shockmount, die ook al de The Opposites van enkele beats voorzag. Het album begint met een piano solo en iemand die zegt van Steen te houden alsof het haar bloedeigen kind was, dat is goed voor te stellen, hij zit niet ver van de 'ideale schoonzoon' vandaan natuurlijk. 'Dope' is een aardige openingstrack, waarin Steen nog even lichtelijk uithaalt naar Brace, maar dat heeft bijna iedere rapper al gedaan en had hij achterwege mogen laten. Hierna komt het 'white trash' anthem en één van mijn favoriete tracks van dit album, 'Blanke rapper'. Waarin veel typische 'blanke' dingen voorbijkomen, op een agressieve beat, doorspekt van hardcore (drum)geluiden. André Hazes, de camping, stijf als een hark dansen, zeer herkenbaar natuurlijk. Deze line uit desbetreffend nummer is Steen ten voeten uit :"Ik ben trots op want ik ben, ik ben helemaal naar de kanker". Hij is white trash, en dat zal hij je laten merken ook.
Op het enigszins monotone nummer 'de spot' komt Vieze Fur nog even om de hoek kijken om het tuig toe te spreken. Vieze Fur had van mij nog wel wat door narcotica geïnspireerde lines mogen droppen, maar helaas blijft zijn rol beperkt tot een paar dingen roepen. Muziek voor je oma is één van de weinige matige nummers van het album. Het refrein wordt al snel irritant en de beat is ook niet om naar huis over te schrijven. Gelukkig komt in "Los van de Vloer" Spinal nog even langs om een paar Kadaverrap –achtige lines te droppen zoals we van hem gewend zijn. Hij is ouderwets agressief en morbide, en past perfect op de beukende beat. Jammer genoeg zit Skillseen er nog achteraan met een zwakke verse die ik steevast skip.
Een opmerkelijk nummer is 'Utrecht aan zee' met MP, die een oosterse feel heeft en eigenlijk niet goed loskomt. Je merkt meteen dat Steen op een ietwat conventionele beat niet hetzelfde kan brengen als dat hij doet op bijvoorbeeld "Terror" met Metz. Overigens een track die al vrij lang op internet rondzweeft, net als een groot deel van de andere nummers op "Muziek voor je moeder". Op "Ramptoeristen" krijg ik gelukkig mijn zin, Vieze Fur spit nog een paar lines zoals alleen hij kan. Af en toe onnavolgbaar, maar altijd met een humoristische noot en het idee dat hij een andere taal spreekt. Het meest opvallende is de volgende line van Steen: "respect voor mijn moeder, ze leerde me zuipen", van je familie moet je hebt maar hebben kennelijk, aldus de zegswijze. Noemenswaardig is nog de track "1 Emmer", die aanvangt met een kotsgeluid. Een zeer solide nummer met wederom een goede beat, maar het "verborgen" nummer wat erachteraan doet er nog een schepje bovenop. Een erg strakke track waarop Steen boven zichzelf uitstijgt qua flow en bewijst wél te kunnen rappen op een niet-hardcore beat zonder concessies te moeten doen.
Tracklisting:
01. Dope
02. Blanke Rapper
03. De Spot
04. Muziek Voor Je Oma
05. Los Van De Vloer Ft. Spinal & Skillseen
06. Tik
07. Utrecht Aan Zee Ft. MP
08. Zeg
09. Terror
10. Ramptoeristen ft. Vieze Fur
11. Euro
12. Utrecht Jong
13. Nog Een Keer
14. 1 Emmer
Conclusie: al met al is "Muziek voor je Moeder" een erg sterk album, van een rasechte Utrechter. De sound is rauw en de lyrics af en toe zelfs vulgair, maar dat is Steen. De witte Old Dirty Bastard noemt hij zichzelf in de verborgen track. Misschien is dat nog iets te veel eer, maar Steen heeft met zijn onconventionele stijl definitief een plaats veroverd in de Nederlandse scene. Niet alleen door zijn hilarische media optredens, maar ook door een steengoed album af te leveren met kleine minpuntjes. Mijn moeder kon het niet zo waarderen, ik des te meer.
Door:
Dadre | Gepubliceerd: 06 Oct 2008 |
Gesloten