Het was vrijdagavond 14 maart 2008 en Extince betrad het podium vlakbij zijn thuishonk. Een paar dagen voor aanvang al onmiskenbaar uitverkocht zo melde de site van de Mezz al eerder en dus “issie” er weer, ruim een jaar na het laatste bezoek aan het Bredase poppodium. De aanvullende extra’s, gastrappers die de Ex versterkte tijdens optredens in Eindhoven (Kempi), Rotterdam (Winne) en dergelijke treffen dit publiek nu aannemelijk niet, maar Cartes & Kleine Jay rocken deze gehele tour mee en er valt dus maar weinig te klagen.
Cartes en Kleine Jay
Druk is het vanaf het begin al, sterker nog, er zitten zelfs een aantal fans ruimschoots vóór openingstijd buiten op een bankje te wachten tot ze naar binnen kunnen treden. Wanneer de deuren zich eenmaal openen is het binnen no time dicht bevolkt in de Dommelsch Zaal. Alhoewel er geen verrassing op het programma staat aangaande artiesten uit de “Nieuwe Lichting”, zijn er voor deze aangelegenheid een aantal lokale artiesten uitgenodigd om een mini showcase te laten zien van 1 á 2 nummers. Allereerst is het de beurt aan Kwis & Altijd Chill. Inhoudelijk valt er natuurlijk nauwelijks iets interessants of nuttigs te vertellen over een act die amper vijf minuten duurt, het publiek staat er nog wel wat lauwtjes bij en heeft zeker een oppepper nodig om in de bevordelijke feestmood te komen. Het zou een knappe verrichting zijn om dit als tamelijk onbekende korte openingsact voor elkaar te krijgen, vandaar dat het ook niet echt tot stand komt en het alweer voorbij is voordat het echt begonnen is.
Cartes en Kleine Jay
Hierna is het de beurt aan rapgroep Van Kwaad Tot Erger om de boel wat losser te krijgen, want ben je die houte klaas, dan ben je vanavond de klos. Met een vijftal rappers on stage maakt dat dit gezelschap überhaupt meer bekijks krijgt dan hun voorganger, en waar Kwis & Altijd Chill beduidend een stuk rustiger en harmonieuzer waren, laat VKTE hun DJ, DJ Dunic, zelfverzekerd de beats door de zaal heen dreunen, om in de kort gegeven tijd zoveel mogelijk klaar te spelen. Net wanneer de handjes uit de zakken komen en bij sommige ietwat aarzelend de lucht ingaan, is het tijd voor de derde en tevens laatste lokale act die zijn kunsten mag komen showen, Magnifique. Met een paar naar Amerikaanse crunk neigende beats en een magere performance moge het duidelijk zijn dat deze rapper helaas enigszins buiten de boot valt. Gezien de twee voorgangers heeft Magnifique beduidend minder podiumkwaliteiten en sluit zijn muziekstijl niet echt goed aan bij de rest van de avond.
Na een kleine DJ-pauze is het dan tijd voor het “echte” voorprogramma: Cartes & Kleine Jay. De Bosschenaren komen energiek als altijd springend en luidruchtig het podium opgestormd om Breda even wakker te schudden wanneer ze dat vooralsnog nog niet waren. De interactie met de crowd is er aanzienlijk en beide heren weten op een goede manier de feeling van de menigte op te zwepen naar een opgewekt en behaaglijk niveau. Opzienbarend is hoe het tweetal de volledige medewerking van de mensen krijgt, hoewel soms het idee ontspringt dat de namen Cartes & Kleine Jay voor veel mensen (nog) ongehoord & onbekend in de oren klinken. Vandaar des te meer bewondering voor wat de rappers hier neer weten te zetten. Er passeert veel materiaal van de “Wie Wat Bewaart...” tape met hier en daar wat solotracks van elkander. De kop is eraf en met een dynamische show van de jonge lichting uit D’n Bosch is het nog maar de vraag of Extince dit kan overtreffen, want zijn live-reputatie klinkt in de wandelgangen niet altijd even denderend. We gaan het zien...
Extince
“Waddap Mezz?” galmt er a capella door de zaal wanneer er tegelijkertijd twee zangeressen allebei plaatsnemen achter de klaarstaande microfoonstandaards. Prins Extince komt vanachter de doeken tevoorschijn en loopt triomfantelijk en vol trots het podium op waarbij de zangeressen aan zijn zij vanaf de start al vingerknipperend en wel beginnen te fungeren als een zeker geen onverdienstelijke backup bases. Extince lijkt zich meer op zijn gemak te voelen als destijds een jaar terug op deze zelfde plaats, het lijkt vanaf de aanvang van de show allemaal wat soepeler en gladder te lopen. Waar vorige shows gebrandmerkt waren met simpele en ietwat kleinstuntelige danspasjes zijn deze nu ingerolen voor een recht voor je raap Exter, die veelbewogen de planken siert. De een zal de charme van de funky danspassen wel inzien, maar menigeen is naar mening dat het eerder misplaatst en onbeholpen overkomt in plaats van dat het zorgt voor weerzinwekkende taferelen. Hoe dan ook wás het altijd part of the show, met vanavond klaarblijkelijk als uitzondering.
Opvallend is dat er heel veel oud materiaal voorbij komt en er maar een enkele keer iets van het “Toch?” album de revue passeert. Indien er überhaupt een track voorbij komt van Toch?, is het helaas een foute keuze, want de meeste zullen instemmen dat een nummer als “Ik weet jij houdt van hem” niet de juiste stempel zet op het beeld wan zijn nieuwste creatie. Alle klassiekers komen voorbij en Peter Kops’ zijn verse van “Turbotaal” wordt nog even extra in de spotlight gezet door deze zonder beat uit te voeren. Wanneer het publiek uitdrukkelijk bedankt wordt voor het participeren aan de avond weet iedereen dat het eigenlijk nog niet over kán zijn, en ja hoor, Extince komt nog even terug om zijn stiekeme hit Repper-de-klep nog even losjes uit de mouwen te schudden. Eind goed al goed zullen de meeste zeggen. Het was niet bepaald een “uit je dak tot in je naad”-feestje, maar lauw was het sowieso sowieso...
Door:
Jordi | Gepubliceerd: 02 Apr 2008 |
Gesloten