Het zou op z’n minst misplaatst zijn om te zeggen dat Reggy Lines net om de hoek komt kijken. Sommige zullen de levensloop van dit individu als rapper enigszins kunnen navertellen, hetzij de meerderheid van het hiphoppubliek niet of nauwelijks weet wat de achtergrond van deze beste man is. Noem het op z’n zachtst gezegd merkwaardig, maar bij deze even een korte scholing.

Reggy Lines was vanaf mid-jaren 90 de frontman van de Engelstalige hip-hop groep Headliners waar hij circa 200 optredens voor op zijn naam heeft staan in zowel binnenland als buitenland. Begin deze eeuw besloten de leden van Headliners ieder hun eigen weg in te slaan, waarna Reggy later met Ciph Barker onder de naam SourMash nog een aantal nummers heeft gemaakt. Lines’ zijn roots als Engelstalige mc werden in 2006 verrolen voor het rappen in zijn moerstaal. Het resultaat is een 11-tracks tellende EP, genaamd De Malaise.

Vies, nat, donker, koud. Dit zijn een van de allereerste woorden waarmee de EP openlijk gepresenteerd wordt aan ons, de luisteraars. Niet voor niets worden deze woorden opgesomd in de intro, want wellicht geeft het voor zeker 75 procent weer waar het De Malaise om gaat, een gedrukte stemming, vaak in barre omstandigheden. De eerste echte track, genaamd Winter, is een opsomming van kenmerkende winterse bijzonderheden en situaties. Onder andere “Dikke bubbeljassen, klappertanden, koude handen...”, het liegt er allemaal niet om.

Wanneer de titeltrack om dezelfde kunst vraagt is het al snel duidelijk dat het opsommende verhalen Reggy’s stijl typeert. Dit kan twee kanten opwerken; óf je gaat jezelf er in hoge mate aan storen, waardoor het bijzonder moeilijk wordt alles in alle rust te volgen, óf je voelt deze afwijkende rapstijl, waardoor De Malaise ineens een stuk toegankelijker en interessanter wordt. Hoe dan ook, bijzonder is het in ieder geval en laat dat laatste nu net het geval zijn, dan staat er nog heel wat te wachten. Brrrap Muziek krijgt door het kort-maar-krachtig aanhalen van situaties en begrippen juist een extra kracht. Lyrics als “Niet breed leven, 1.80 zijn en 60 wegen” en “24/7 zonder zwitserleven gevoel” blijven hangen en dit gebackupped met een agressieve beat maken de track dan ook een banger van jewelste. De outro begint gelijk met de muziek van Klootzakken, geproduceerd door Christov, die hiermee een beat aflevert die evengoed ontnomen zou kunnen zijn uit het repertoire van de Mash Out Posse in de jaren 90.



De vaart wordt er even uitgehaald wanneer de skit van Cartesius instart. Jammer wanneer je net in de stemming begint te komen, maar gelukkig zijn de kleine 40 seconden van de enigszins verloren interlude zo voorbij. Vervolgens rapt de naar eigen zeggen grumpy old man van Haagse bodem over alles wat niet klopt in zijn dagelijks leven, maar wat gelijktijdig ook voor geen goud te missen is voor deze MC.

Tijd voor wat anders. Tijd voor wat licht tussen al die malaise. Tijd voor Snoepkabels. Een speciale track gewijd aan z’n zoontje gevuld met liefde die niet betaald kan worden met creditcards of bankpassen. Zo verontschuldigd hij zichzelf van het feit dat hij vaak broke door het leven gaat. Mooi nummer, alleen is het voordat je het doorhebt weer voorbij, en dit is bij de gehele EP het geval. Korte tracks volgen elkaar in hoog tempo op, zodat de vaart erin blijft, maar het is zonde dat het hierdoor steeds klinkt als een doldwaze vogelvlucht waarvan een paar flitsen je bij blijven.



Cijferslot Nr.1 is nummer één in een serie van negen verhalende nummers over de laatste dagen van een Shell werknemer die zichzelf steeds dieper in de nesten werkt. Diepgaand, maar nog onvolledig zou het uiteindelijk kunnen zorgen voor een zeer interessant verhaal. Ciph Barker laat van zich horen in Rats, Kuch & Bonen dat zich de naam ontleent aan een soldatenlied gezongen door Lou Bandy (1939) en lijkt gericht te zijn tegen een bepaald politiek figuur dat mensen slacht voor “...Olie, gas, geld, macht”. Al met al wordt je goed gevoed met informatie en neemt Reggy Lines je mee in zijn gedachtengang die misschien iets te snel gaat voor sommige door zijn bombardement van begrippen dat zich maar blijft opstapelen. Desalniettemin worden er zeker wel dingen gezegd en is het indrukken van het knopje repeat niet bepaald een straf bij de Malaise EP.

Tracklisting:

01. Intro
02. Winter
03. Malaise
04. Brrrap Muziek
05. Klootzakken
06. Cartesius Skit
07. Geveltranen
08. Snoepkabels
09. Cijferslot Nr. 1
10. Rats, Kuch & Bonen (met Ciph Barker)
11. Outro

Conclusie: anders is het sowieso. Je kan Reggy Lines nergens betrappen op het missen van een energieke delivery, maar je kan je wel storen aan het rijmschema dat, als je er op gaat letten twee kanten op kan werken. Schiet het allemaal in het goede keelgat, dan is er niks aan de hand. De beats kloppen ook stuk voor stuk en je hebt simpelweg niet genoeg aan één luisterbeurt om alles tot je te nemen. De Malaise gaat op repeat, en niet alleen om laatstgenoemde reden, maar gewoon omdat het lekker fris in de oren klinkt.

---

Door: Jordi | Gepubliceerd: 13 Jan 2008 | Gesloten