Met Mindstate nog vers in het geheugen geprent, insgelijks met alle toendertijd lovende recensies en prijzenswaardige pluimen, is het hopen dat het nieuwe album Mystery Repeats even goed ontvangen wordt als zijn voorganger. Ondertussen liegen de verkoopcijfers er niet om. Gloria Estefan gooit roet in dit voorgeschotelde zomerse gerecht, waardoor het in de muziekgeschiedenis van ons land nóg steeds niet mogelijk is geweest om als hiphopalbum op eenzame hoogte te stralen. Desalniettemin een aanzienlijke prestatie van Pete & Perq om zo hoog te scoren.

Hoogstwaarschijnlijk is de fanschare sinds het vorige album alleen maar groter geworden. Mensen die normaal gesproken niet alleen bezig zijn met het genre hiphop/rap, en waarvoor Mindstate al toegankelijk was worden, worden met Mystery Repeats alleen maar meer verwelkomt. Niet vastzitten aan een bepaald “trucje” of genre heeft zo zijn voordelen, en dit wordt wederom bewezen met het nieuwe album.

Clap Kick Flow, het intro van het geheel, bestaande uit human beatbox geluiden met zang er doorheen fungeert als een aankondiging naar het grootse muzikale spektakel. Vanaf het eerste nummer word je meegesleurd met de soepele en aanstekelijk ritmische flow van Pete Philly, ondersteund door Perquisite die een paar pareltjes van beats laat opduiken. Een mengelmoes van stijlen komt voorbij, waaronder jazz, drum “n bass en 2step, waarin hiphop nog steeds de primaire plaats vervuld. In Believer wordt wederom bewezen dat Pete’s soulvolle stem ook meer kan dan alleen simpelweg rijmen. Op een zeer laidback beat worden zang en rap afgewisseld, wat zorgt voor een dromerige zomerse sfeer die vanaf het begin al de boventoon heeft gevoerd. Vervolgens sluit Awake naadloos aan waar de vorige track stopt.



Wat volgt is misschien wel het interessantste muziekstuk van heel het album, genaamd Traveller. Flamencozangeres Erminia Fernández Córdoba wordt ingeschakeld om de track te vergezellen en samen met Ricardo Riviera die Perquisite accompagneerd op de beat klinkt dit als een heerlijk uitstapje naar een exotisch paradijs. In Last Love Song wordt aangekondigd dat er hierna geen zoetsappige liefdesliedjes meer worden gezongen, alhoewel het nummer eerder up-tempo en swingend is te noemen dan zoetsappig en lief.

Na het “laatste” liefdeslied is het tijd voor een Freestyle. Echt origineel is dit concept echter niet meer en met de opzettelijk houterige flow en offbeat geplaatste lines is dit nou niet bepaald een pretje om naar te luisteren. Third Degree laat blijken dat Pete’s chemie en gevoelsingevingen op Perquisites’ beats belangrijker zijn dan diepzinnige tekstuele uitlatingen.

GMB brengt hierna een hele fijne featuring op Balance, dat het stressvolle en onstuimige leventje van een artiest beschrijft. Beide leggen ze uit dat balans moeilijk is te vinden, maar niettemin wel noodzakelijk is binnen de roerige levensstijl die ze soms leiden. De teksten in Empire proberen wat wijsheid te brengen en het bewustzijn/begripsvermogen van de mens aan te scherpen. Helaas is het in plaats van een diepzinnig nummer, eerder een oppervlakkig samenhangsel van feiten die door en door bekend zijn. Alhoewel dit bij andere tracks niet stoort en juist wel verfrissend is, is het jammer dat Empire niet zo’n sterke track is als het had kunnen zijn. Nadat het met drum “n bass beïnvloedde nummer High Tide is afgelopen, is het tijd voor de terechte titeltrack die behoort tot één van de hoogtepunten van Mystery Repeats. De tijd vliegt voorbij op deze plaat, en dat laten Pete & Perq weten met de waardige afsluiter van de cd.



Tracklisting:

01. Clap Kick Flow
02. Womb To Tomb
03. Fish To Fry
04. Hectic
05. Q & A
06. Believer
07. Awake
08. Traveller (met Erminia Fernández Córdoba & Ricardo Rivera)
09. Last Love Song
10. Freestyle
11. Third Degree
12. Balance (met GMB)
13. Empire
14. High Tide
15. Mystery Repeats
16. Time Flies

Conclusie: Mystery Repeats, hét album voor de zonnige dagen, hét album voor wanneer je behoefte hebt aan soulvolle muziek met een hiphoptintje en hét album wanneer je lekker wilt wegdromen met je koptelefoon op. Er is gewoonweg haast niets te vinden op dit album wat slecht in elkaar zit, de paar kleingeestige aanmerkingen daargelaten. Pete Philly en Perquisite is een ijzersterk tweetal dat elkaar goed aanvoelt en aanvult, wat resulteert in een magische muzikale kleine 60 minuten vol frisse rijms en ritmes. Nu ze bij dit album beiden niet meer aan een “Mindstate” gekoppeld zijn, wordt de volledige creativiteit getoond en dit valt ten goede van de uitwerking van het hele album.

---

Door: Jordi | Gepubliceerd: 27 Sep 2007 | Gesloten