Het heeft even geduurd maar het moment is eindelijk daar, het debuutalbum van de Zwolse rapper Typhoon is daar waar het moet zijn: in mijn cd-speler. Sinds het winnen van de Grote Prijs van Nederland is hij uitgegroeid tot één van de populairste acts in Nederland, mede dankzij zijn vrienden van Opgezwolle, terwijl hij nog niet eens een album had. Met Tussen Licht en Lucht maakt hij dus zijn debuut en ik mag hem gaan beoordelen.Vooraf denk ik te weten wat dit album mij te bieden heeft, ik heb immers al zoveel gehoord van de rapper dat ik niet denk dat hij mij weet te verrassen. Vanaf nu zal moeten blijken of ik hier gelijk in heb of dat het hem uiteindelijk toch lukt.
Nieuwsgierig zet ik het eerste nummer van het album op en het begint gelijk goed. In
Hotel Beschaving geeft Typhoon zijn visie op de hedendaagse beschaving. Het hotel bestaat uit drie verdiepingen die staan voor gebruiken en tradities, bezitsdrang en vernietigingsdrang. De inhoud zit erg goed in elkaar en het concept is leuk opgezet. Daarbij heeft de Zwollinees een aantal lekkere flowveranderingen in huis waardoor de track boeiend blijft.
Direct daarna volgt een
Applaus aan zijn familie en vrienden en een ieder die hem geholpen en gevormd heeft tot de persoon die hij nu is en daarmee uiteindelijk een bijdrage hebben geleverd aan de totstandkoming van deze cd. “
Boys, vanaf de tijden van Rudeteenz, thanks voor de whisky de shows en het advies, Dit gaat verder dan mc’s zien, ik praat over de liefde van één familie met een muzikale visie” .
De limited editie
Dat Typhoon een muzikale visie heeft ontwikkeld blijkt wel als je naar het album als geheel kijkt. Naast tekstuele hoogstandjes heeft hij zijn producties zeer zorgvuldig uitgekozen. Het merendeel van de producties op het album zijn van
Dries Bijlsma. Daarnaast hebben ook
Nav, Delic en
A.R.T. hun bijdragen geleverd. Naast gastbijdrages van de verwachtte namen Blaxtar, Sticks en Rico heeft ook de Vlaamse theaterdame
Neske Beks een leuke rol toebedeeld gekregen op het zweverige nummer
Sprokkeldagen. Met teksten als
“Als ge niet kan vangen zijt ge dood”, raakt ze kant noch wal, maar het klinkt fantastisch.
Nog voor dit nummer komen
Zo Niet Mij, het enige al bekende nummer voor mij, en
Drieluik aan bod. Eerstgenoemde track beschrijft de tweestrijd binnenin de rapper.
“Ik ben een stotteraar, maar één met de beat”. Typhoon weet met zijn stem zijn emoties over te brengen en dat zorgt ervoor dat het nummer je echt raakt. Dit is ook het geval bij het nummer Drieluik, wat lijkt te gaan over hem en zijn broers. Hij rapt over hoe ze alledrie hun eigen weg gaan, maar toch aan elkaar verbonden blijven. “
Drie kleine kleuters zaten op een hek, de één verschilde van de ander, maar ze waren allen even gek. Ze groeide op, gingen hun eigen weg, drie verschillende processen in hetzelfde tijdsbestek”.
Alle vorige nummers droegen een duidelijke boodschap met zich mee. Met
Brand Los waagt Ty zich aan een brag & boast track. Hij laat zien dat ook dit hem niet vreemd is.
“Een stroom van hormonen, geloof me ik ben geil, rebels tegen de stroom in en ik verloochen mezelf”. Het draagt een beetje een mellow sfeer met zich mee, wat zo nu en dan ineens veranderd in een soort van drum 'n bass beat. Het is een leuke tussentrack die de indruk wekt dat het tempo van de cd nu een tandje omhoog gaat.
Samen met zijn broer
Blaxtar brengt hij het tempo inderdaad naar een hoger niveau. Met een tongbreker als refrein (“
bouw één hut, ik klim, één ladder, ladder, één klim, ik hut bouw”) en een hele snelle beat rappen de broers in Los Zand over hun jeugd en hoe ze uiteindelijk zijn opgegroeid. De bijdrage van Blaxtar brengt een afwisseling met zich mee die erg positief uitpakt. De samenwerking tussen de twee leden van de Randamie-familie is zoals je het van broers kan verwachten: Ze vullen elkaar perfect aan.
De releaseparty
"
En nog steeds even later verbazen over onze omgeving, zoals Jayden in de vorm van een baby, kijkt maar spreekt niet, observeert egelloos, het lijkt levenloos maar ik weet dat hij van ons hier het meest ziet”. Dat is het
Nieuw Leven zoals Typhoon het beschrijft. Het tempo is weer omlaag geschroefd en Ty tovert weer een nieuw stemgeluid tevoorschijn. Hij lijkt de volledige controle te hebben over zijn stem, want hij kan achteloos overschakelen naar een andere flow of een andere klank. Mede hierdoor worden de tracks niet saai en eentonig.
Het feit dat Typhoon tot de Zwolse familie hoort geeft hem natuurlijk ook enkele privileges. Niemand zal er dan ook van opkijken dat de populairste rapformatie van Nederland ook een duit in het zakje doet op dit album. Op
Wind Waait hoor ik vrij veel overeenkomsten met Sticks zijn eerdere featuring op Blaxtar’s Ozmoses. Ook qua inhoud lijkt het alsof Stickert zich er wat gemakkelijk vanaf heeft gemaakt. Dat wil echter niet zeggen dat het een slechte track is, want Typhoon maakt veel goed en het basisniveau van Sticks is hoger dan de gemiddelde Nederlandse rapper.
Ook het andere lid van Opgezwolle, Rico, laat van zich horen. Samen met Typhoon beschrijft hij op
Natuurlijk de problematiek van de natuur.
“Ik kan me niet uitlaten over uitlaten en uitstoot van CO2, ja natuurlijk hou ik er rekening mee, maar ik hou me auto, dus heb eigenlijk net zo schijt als de VS aan het verdrag van Kyoto”, laat Typhoon weten. Ook Rico ziet in dat hij niet altijd genoeg voor de natuur doet:
“Tentenkampen bivakkeren op de drempel van de dood, overbevolking met hongersnood. Maar ik zie het nooit als ik door Zwolle loop, Nee, ik bekommer me om me boom”. Het is absoluut een track die de realiteit goed weergeeft en beide rappers hebben dit op een knappe manier verwoord.
Hiervoor staan nog twee andere nummers, op
Volle Maan laat hij weten dat hij de volle maan niet vertrouwd en dat mensen niet vreemd op moeten kijken als hij zich afsluit van andere mensen. Van deze track is ook de eerste internetclip gemaakt. Na deze tirade komt hij tot rust en geeft hij met het nummer
Zendeghi (vertaling: Leven) zijn kijk op het leven.
“Succes is gaan waar je wilt gaan, ga maar na, oprechte intenties ontmoeten elkaar”.
Aan het einde van de cd staan nog twee nummers die zeker genoemd moeten worden. Met
Contact geeft Typhoon aan dat hij door middel van zijn raps probeert verbinding en contact te maken met zijn omgeving. In
Bommenwerper komt het betere brag & boast werk met een pakkend refrein:
“Gewoon een eenvoudige stroom van mijn hersenen naar mijn ledematen en mijn pen bevestigd het”. De afsluiter van het album is het nummer
Vlieger waarin hij zichzelf laat zweven tussen licht en lucht om tot rust te kunnen komen. Een beter einde had dit album eigenlijk niet kunnen hebben. Het sluit het geheel mooi af én het laat je hunkeren naar meer.
Tracklisting:
01. Tussen Licht en Lucht
02. Hotel Beschaving
03. Applaus
04. Zo Niet Mij
05. Drieluik
06. Sprokkeldagen (feat. Neske Beks)
07. Brand Los
08. Los Zand (feat. Blaxtar)
09. Nieuw Leven
10. Wind Waait (feat. Sticks)
11. Volle Maan
12. Zendeghi (feat. Dinopha)
13. Natuurlijk (feat. Rico en Giovanca)
14. Contact
15. Bommenwerper
16. Vlieger
Conclusie: eigenlijk denk ik dat er geen conclusie meer nodig is. Het album heeft al mijn verwachtingen overtroffen en zoals te lezen was ben ik werkelijk lyrisch over dit album. Ik wil niet met clichés gaan strooien en het album tot klassieker benoemen is erg voorbarig, maar dit is een absolute must-have voor de liefhebber van Nederlandse hiphop. Typhoon is sinds de Grote Prijs van 2004 nog veel verder gegroeid en heeft zich ontpopt tot één van de beste rappers van ons kikkerlandje.
Links:
www.mctyphoon.nl
Dries Bijlsma
Foto's van de releaseparty
Door:
Frank | Gepubliceerd: 26 Jun 2007 |
Gesloten