Alles wat Kempi doet of aanraakt wordt bejubeld door de hondstrouwe fanschare die zich ophoudt op diverse fora van verschillende websites. Er is reikhalzend uitgekeken naar de nieuwe mixtape Rap ’n’ Borie, wat als absolute bevestiging moet dienen voor de godenstatus van de Eindhovense rapper. Vorige week kwam die cd uit. Maar is Kempi wel zo geweldig als de hype ons doet geloven?

De nieuwe mixtape schept eigenlijk weinig duidelijkheid, maar is slechts een aaneenschakeling van voornamelijk nummers die eerder – al dan niet bewust – zijn uitgelekt en niets toevoegen aan het bescheiden oeuvre van de rapper. In het land van rappende backpackers en zelfbenoemde filosofen geniet Kempi het voordeel dat hij een uniek segment uitkomst biedt, dat gangsterrap in Nederland vrij nieuw en daarom hip is, maar schiet hij met name tekstueel tekort waardoor de ophemelingen die rechts en links te lezen vallen absoluut de plank misslaan.

In het keurslijf waar de rapper is gestopt vermaakt hij zich kennelijk prima: hij schuwt het niet om op landelijke televisie (TMF) te bekennen dat hij een revolver met zich draagt en verheerlijkt het leven van een kruimeldief alsof het een goddelijke bezigheid is. Om dat imago extra kracht bij te zetten krijgen zijn tracks titels als Coke Moet Gepusht Worden en De Dopedealer. Terwijl hij op de hoes van de mixtape god vergiffenis vraagt. Enigszins tegenstrijdig zo op het eerste oog, maar bovenal pathetisch.


Kempi op Noorderslag 2007

Toch zal het niemand verbazen wat de rode draad is in zijn verhaal: “Het leven op de straat is een groot risico” - wat meer als een ostentatief standpunt overkomt dan het de werkelijkheid dekt. Als zijn voormalige kliek (of zijn claqueurs?) Bloedserieus Kempi tot tweemaal toe komt bijstaan op de tape, rijst de legitieme vraag of we naar een gimmick luisteren of dat het een serieuze aangelegenheid is. Het kenmerkt in ieder geval de kwalitatieve armoede die wel degelijk voorkomt op de cd.

Positieve uitschieters zijn er ook. Met name Winne en Feis, op het nummer Nigga, en The Opposites op Kom Nie Hier laten horen dat hun bijdrages van toegevoegde waarde zijn. Kempi zelf glorieert het meest met zijn flow en de kundig ingezongen refreinen die gepaard gaan met bijzonder veel bezieling. Kutysteem is daar een uitstekend voorbeeld van en ook Al Sla Je Me Dood is de repeatknop waardig. Maar juist deze nummers zijn tekenend voor de wisselvalligheid van het album en kenschetsen het feit dat Kempi nog genoeg werk aan de winkel heeft.

Beluister een willekeurig nummer op het album, laat de rabiate beschrijving over de maatschappij en haar tekortkomingen op je inwerken en je hebt al een goed beeld van de totale boodschap van het album. Natuurlijk hoef je als rapper geen opvoedende of predikende lyrics te schrijven, maar als de volgende mixtape met exact dezelfde contouren wordt ingericht, vrees ik dat de rapper niets meer is dan een imitatie van zichzelf.

Tracklisting:

01. Intro
02. Nigga Feat. Winne & Feis
03. Gedachten
04. Coke Moet Gepusht Worden
05. Bel Me
06. De Zoon
07. Spring feat. Klemma
08. Zwart in Mijn Zakken feat. Rocks en Miss Sophie
09. Rap 'N Borie
10. Je Weet Nix
11. Lau / Irie
12. Chicks Vinden Ons Leuk feat. Bloedserieus
13. Kom Nie Hier feat. The Opposites
14. Tuignegers
15. Lay Low
16. Zet Um Op (Baby)
17. Kutsysteem
18. Zoveel Stress [Remix]
19. Chill Met Mij feat. Loupy
20. Zoveel Stress
21. Geen Blood Geen Crip feat. Bloedserieus
22. De Dopedealer
23. Familie Lobi
24. Al Sla Je Me Dood
25. Mixtape 3 Preview

Conclusie: Kempi is niet de nieuwe Messias van hiphop. De beats op de mixtape zijn zorgvuldig en prima uitgekozen, maar zelfs met dat gegeven ontaarden enkele nummers in hoedanigheden die niet bevredigend zijn. Dat de rapper steeds terugvalt op zijn activiteit van ‘hosselaar’ is leuk voor even, maar teveel voor een totaal oeuvre. Kempi is als poker; als de hype is overgewaaid zullen er nog weinigen naar omkijken.

---

Door: Özcan | Gepubliceerd: 25 Apr 2007 | Gesloten