Als je als beroepshiphopper in Nederland wilt rondkomen, moet je het niet hebben van de verkoopopbrengsten van je album. De nevenactiviteiten zijn veel lucratiever – zie het voorbeeld Lange Frans en Ali B – en bovendien bereiken de randzaken rondom hiphop vaker het grote publiek dan de muziek zelf. Dat zal ook de drijfveer geweest van The Opposites toen ze een samenwerking met Tony Bell aangingen. Het album
RauwDauw is (was?) ‘gratis’ te downloaden op de website van Tony Bell, wat eigenlijk een site is “die van alles voor je regelt. Dat begint bij exclusieve ringtones en waar het eindigt… Dat weet alleen de toekomst,” aldus de website zelf. Hoe dan ook, het album is dus niet geheel gratis; wie beschikking wil hebben over de tien nummers die het album telt, moet zich langs een inschrijving wurmen alvorens hij zich het minialbum kan toe-eigenen. Wie niet moeilijk wil doen kan ook
hier klikken.
Geen klasse, Geen Stijl, de eerste en waarschijnlijk enige single, is eigenlijk karakteristiek voor het hele album. De talentvolle en veelzijdige producer Reverse is verantwoordelijk voor de bonkende percussies, rauwe synthesizers en dominante feel-good sfeer die gedurende een kleine veertig minuten in je hoofd blijft nagalmen. Maar omdat tien nummers met hetzelfde recept teveel van het goede is, moet de minder grote inbreng van producers Darin G, Shockmount en QF op de juiste waarde worden geschat. Zij zorgen voor de nodige afwisseling en rust op de cd.
Tekstueel is het album geen uitblinker. Bij tijd en wijle krijgt je het idee dat twee dolgelukkige pubers hun euforie over het succes van hun eerste album (De fik er ln) willen delen met de hele wereld. Iedereen die in het verleden vervelend is geweest tegen Twan en Willem moet het ontgelden. De jongens rekenen ook af met de anonimiteit die ze hadden als zolderkamer-nerds - zonder de plattelandse
roots te verloochenen overigens - en fixeren zich op het gelukkige heden, waarin vroegere bullebakken van pester naar sympathisant zijn getransformeerd. Die borrelpraat wordt ze vergeven, want het doet niet veel afbreuk aan de kwaliteit van het album.
Wat afgedaan wordt als een schnabbel is kwalitatief veel beter dan sommige dingen die we eerder hebben gehoord van The Opposites. Met zijn nieuwbakken stijl, gedurfde doch geslaagde experimenten en de soms pathetische dosis humor had dit album niet misstaan in de bakken van je plaatselijke platenboer. Integendeel, RauwDauw is hoogstaander dan menig hiphopalbum dat met de grootste beloften de wereld wordt in geholpen.
Voor wie het album gemist heeft, is hij
hier te downloaden.
Door:
Patje Pleeër | Gepubliceerd: 10 Feb 2007 |
Gesloten