Brutus is het nakomertje van het vrolijke gezelschap uit Diemen. Zijn broer Lange Frans en vriend Baas B namen hem lange tijd op sleeptouw en gaven hem de kracht om door te gaan met zijn rapcarričre. Inmiddels is zijn debuut een feit in de vorm van zijn solo-album genaamd Gedachtegang. Eerder maakte deze rapper zijn opwachting op de Straatremixes cd's van D-Men.

Het album begint met een intro waarin hij vertelt dat hij iedereen om zich heen “zijn shit zag uitbrengen”. Naar eigen zeggen wachtte hij omdat hij geen “neppe shit uit wou brengen”, vervolgens is de boodschap dat hij bloedheet is. Al met al een intro waar ik mijn twijfels bij heb. Opscheppen is in de hiphop geen uitzondering maar laat hem eerst maar eens gaan bewijzen dat hij een “hete rapper" is.

Na het luisteren van alle nummers moet ik opmerken dat Brutus zijn flow vrij redelijk is, hoewel hij in tracks als “De weg naar succes” soms nog een beetje hakkelend overkomt. De beats op de cd zeker niet van topniveau, maar ook niet het andere uiterste: waardeloos. Hier en daar valt het me op dat Brutus zelfs een boodschap over probeert te brengen, zoals in “Net als jij”. In dit nummer rapt hij dat iedereen gelijk, maar toch uniek is. Op zich een aardige boodschap, maar in dit nummer mist hij dan weer de skills om de inhoud goed te verwoorden. Van lines als: “Ik ben geen Brad Pitt, geen Ken van plastic, nee ik ben ik!” raak ik nou niet echt onder de indruk.



Het meest beschamende aan dit album vind ik nog wel de arrogantie waarmee hij de track “Rappertjes” brengt. Blijkbaar heeft hij het idee dat hij een geslaagde rapper is, maar daar hebben wij een duidelijk meningsverschil. Hij kan best wel spitten, maar is (nog?) niet de juiste persoon om mensen te vertellen dat die niet kunnen rappen. Daarvoor heeft hij zeker het niveau niet en staat daarnaast ook nog eens in schril contrast met de andere nummers, waarin hij juist zegt dat iedereen gelijk is of dat de weg naar succes moeilijk is maar dat je altijd moet doorzetten.

Wat ook opvalt is dat de tracks die het best wegluisteren, samenwerkingen zijn met zijn broer. Zowel op flow als inhoud overklast veteraan Frans zijn broertje met een flink verschil. In de track “Flappen” wordt qua productie voor het eerst ook eens risico genomen. Niet meer de muzikaal verantwoorde beats, maar dit keer een lekkere gevarieerde productie door Giorgio Tuinfort. Ook deze track is met Lange Frans, Chop & Screwed op het refrein. Als laatste track is er de “Outro (Nog 1 keer)”, maar dat had voor mij niet meer gehoeven.

Tracklisting:

01. Intro (De Bruut)
02. Voor altijd
03. Net als jij
04. De weg naar succes
05. Gedachtegang
06. Skit (Alles is al gezegd)
07. Los
08. Rappertjes
09. Zeg het maar
10. De vrouw van mijn leven (feat. Michael Bryan)
11. Vroeger (feat. Lange Frans en Baas B)
12. Automatisch
13. Flappen (feat. Lange Frans en Zwarte Sjaak)
14. Outro (Nog 1 keer)

Conclusie: een zeer matig album dat eigenlijk enige vorm van inhoud mist. Door de missende kwaliteit leuk om een keer te luisteren, maar daarna in het grote archief. Dat Brutus best redelijk kan flowen wisten we al van de Straatremixes, maar dat hij zichzelf in de tussentijd verbeterd heeft durf ik niet te zeggen. Voor het schrijven van deze review heb ik me voorgenomen niets te zeggen over zijn uiterlijk, maar hij maakt het wel moeilijk aangezien hij zichzelf in bijna alle tracks wel eens te dik noemt. Ik ben ervan overtuigd dat Brutus nog wel een vervolg zal geven aan dit album, maar ik hoop dat hij dan iets meer met rijm en inhoud gaat doen.

Links:
de website van Brutus.

---

Door: Frank | Gepubliceerd: 31 Jan 2007 | Gesloten