Amersfoort wordt langzamerhand een stad van betekenis in hiphopland. De kliek De Amersfoortse Coöperatie (DAC) vestigde een respectabele naam in de scène door de albums DiDACtici en Professioneel Chillen. Vervolgens leverden zowel Jiggy Djé als Wudstik afzonderlijk van elkaar een niet onverdienstelijk soloproject. Nu is het de beurt aan een ander lid van D.A.C., Diggy Dex. Het soloalbum van de 26-jarige rapper heet “Verhalen vanuit de sofa” en telt zestien tracks. Het album wordt uitgebracht bij het label Painted Dog/Walboomers.

Laat ik direct opmerken dat het zelden onplezierig is om naar de jongens uit Amersfoort te luisteren. Slechts incidenteel zul je ze betrappen op hinderlijke prietpraat; doorgaans gaan de teksten gepaard aan een dosis intelligentie, maatschappelijke betrokkenheid en verhalen met een vette knipoog. Diggy Dex, Dexter voor intimi, Koen Jansen voor échte intimi, vormt daar geen uitzondering op.

In de titeltrack legt de verhalenverteller, zoals Diggy Dex zichzelf ziet, verantwoording af voor hetgeen hij doet. Een uitstekend nummer waarin Dexter vertelt dat het rappen een vorm van zelftherapie is. Wat me sowieso erg goed bevalt, is de doordachte aanpak van de Amersfoortse rapper; geen hocus-pocus, geen omslachtige pogingen om uniek te zijn, maar simpelweg doen waar je goed in bent.



Ik ben normaliter geen voorstander van skits, maar als ik "Leuk voor vandaag" hoor, bekruipen me gevoelens die het jammer vinden dat het geen volledig nummer is geworden, zij het dat track 15 (Nog Steeds) alsnog soelaas biedt. Gelukkig werkt "Wat ik heb" ook behoorlijk remediërend. Op een orkestrale beat van Skiggy Rapz en Diggy Dex zelf, die domineert door zijn eenvoud, betuigt de rapper zijn liefde voor hiphop en het schrijven: Ik besef ik ben meer dan gelukkig / de vrucht die ik pluk smaakt me verrukkelijk […] want me leven heeft veel meer te bieden / als ik dit kan delen met al mijn geliefden.

Overigens staan ook de reeds eerder verschenen nummers Glazenwasser en Dubbeldik op het album. Twee degelijke nummers waar weinig op aan te merken valt. De clip van Dubbeldik kan je nog altijd hieronder bekijken.



Het album kent ook slechte tracks. Op "De dag dat ik BN’er werd" klaagt de rapper eerst over het leven als bekende Nederlander (Amersfoorter). Dat zal denk ik (nog) wel meevallen. Gelukkig is het cynisch bedoeld, relativeert hij goed en hoor je letterlijk twee versies van de toekomst; Shows werden geboycot / contracten verbroken / plots werden de kosten verhaald door incassobureautje. Een track over de vergankelijkheid van het succes, echter wel over een zwakke beat van Darin G.

Een ander nummer dat me niet zo kan bekoren, is de samenwerking met D.A.C.-maat Hux B. Op een beat van de Mr. Fonc, één met sterke Rock-invloeden, wordt een goed begin teniet gedaan door het hinderlijke refreintje. Vraag ze niet wat een Blaasontsteking is, dat wekt klaarblijkelijk frustraties op.

Egoïsme is een nummer waarin de rapper openlijk erkend dat hij niet gelooft in de goede bedoelingen van mensen en in die van zichzelf: Tuurlijk, doe ik wat: ik heb voor een goed doel gewerkt / voor een klein beetje goed gevoel / maar vooral voor de cash / mijn invloed op anderen is simpelweg te beperkt / dus weet ik het goed gemaakt; begin bij jezelf. De inbreng van Arts the Beatdoctor maakt het geheel tot een voltreffer, niet de eerste op dit album. Het zoetsappige "Vier woorden" mocht natuurlijk niet ontbreken, want net als ieder andere rapper heeft ook Diggy Dex zijn grote liefde en zijn liefdesliedje. Wat mij betreft één van de betere tracks op het albums.

Tracklisting:

01. Verhalen vanuit de sofa
02. Dexpertise
03. Leuk voor vandaag
04. Wat ik heb
05. Helder kijken (skit)
06. Glazenwasser
07. Dubbeldik
08. Oktober '04
09. De dag dat ik BN'er werd
10. Blaasontsteking
11. Egoïsme
12. Eigen verdienste
13. Nachtvisie
14. Vier woorden
15. Nog steeds
16. De voorbeschouwing

Conclusie: allereerst een hulde aan Skiggy Rapz, Darin G, Mr. Fonc, Arts the Beatdoctor, Soulution, Baris, Master Surreal en aan de Amersfoorter zelf. De vaak ijzersterke beats vormen de voorzet die Dexter subliem in de kruising kopt. Hij lijkt onder te sneeuwen door de aandacht die media aan Jjiggy Djé en in mindere mate Wudstik schenken. Geheel ontrecht! Dit is een dijk van een plaat. De vaak simplistische beats vormen juíst de grootste kracht van het album. De man kent zijn sterke kanten en maakt daar goed gebruik van. Een pronkstuk uit Amersfoort, één die je absoluut in je collectie moet hebben.

Links:
www.diggydex.nl

---

Door: Özcan | Gepubliceerd: 27 Nov 2006 | Gesloten