Het jaarlijks terugkerend Crossing Border festival in Den Haag staat voor verbanden leggen tussen muziek, literatuur, film en beeldende kunst. Het was alweer de veertiende editie van het festival. Op de woensdagavond had de organisatie een aantal bekende namen uit de Nederlandse hiphopscene uitgenodigd om hun ding te doen. Wudstik, Dicecream, Kubus & BangBang, Blaxtar en Typhoon hadden gehoor gegeven aan deze uitnodiging. Met een dergelijke line-up in eigen stad is het natuurlijk niet meer dan logisch dat ik het tafereel ging bekijken. Degene met wie ik zou gaan was helaas ziek geworden dus ging ik maar in mijn eentje op pad. Eenmaal binnen gekomen kwam ik in een zaal vol met pakdragende heren en wijndrinkende dames. Ik nam aan dat ik verdwaald was en ben gaan informeren bij de bar welke zaal ik moest hebben. Deze barman gaf echter aan dat ik goed zat en ik keek dus nog een keer verwonderd om mij heen en zag hier en daar inderdaad een aantal jongeren die voor hiphoppubliek door konden gaan. Nu ik toch bij de bar stond ben ik maar even blijven staan en heb eerst een paar biertjes gedronken, want moest toch een kwartier wachten.
Na een kwartier tussen de sigaarrokende massa te hebben gestaan kwam
Wudstik en zijn live-band eindelijk op en deed ik een paar stappen naar voren. Bij het podium kon ik niet komen omdat de trap daar naartoe vol zat, daarbij zou ik ook de enige zijn die bij het podium stond en dat vond ik ook weer teveel van het goede. Dus op een veilige afstand bekeek ik de Amerfoortse rapper, die er geen last van bleek te hebben dat er geen mensen aan zijn podium stonden. Gelukkig begon hij zijn show met het wat hardere rockachtige “Mijn Wereld I”, waardoor de echte bobo’s al vrij snel richting de andere zalen ging en er wat meer ruimte ontstond. Nummers als “Breek”, “Open Boek”, “Doemalauw” en “Ff Chill” kwamen langs. “Ff Chill” kondigde hij overigens aan als de mogelijke nieuwe single. Na een aantal pogingen tot interactie met het publiek kwam hij bij het laatste nummer aan waarop hij vroeg of de mensen die voor een goede show kwamen naar voren wilde komen. De eerder gespotte jongeren en ik kwamen naar voren en de show werd afgesloten met “Mijn Wereld II”. Wudstik en zijn live-band namen afscheid en bedankte het vooraanstaande publiek. Een lekkere kick-off en het beloofd ondanks het bejaarde publiek alsnog een mooie avond te worden.
Na Wudstik was er een half uur pauze en dat was voor mij het teken om weer snel richting de bar te rennen. Een half uur in je eentje staan is helaas niet heel gezellig, dus ben ik even gaan socializen. Inmiddels rende T-Slash het podium op met de mededeling dat
Dicecream eraan zou komen. De Amsterdammer van wie het album “Je Weet Nix” nu in de winkels ligt had ik nog nooit live gezien en ik was dan ook zeer benieuwd naar hoe zijn show eruit zou zien. De nummers die hij deed kon ik nog niet, maar ze klonken goed. Tracks als “De Spot”, “Je Weet Nix”, “Doe Maar Ff Gewoon” en “Het Is Zoals Het Is” passeerde de revue. Uiteraard deed Dicecream ook de titelsong van de film “Afblijven” en hij sloot af met het nummer “Vlinders”, eveneens uit die film. De mannen, ondersteund door Dj Chief op de beats, hadden het naar hun zin en gaven dan ook een dope show weg met tussendoor een aantal leuke grappen over de dames en heren achterin. Het publiek was ook wat meer losgekomen en uiteindelijk stonden we ook met meer mensen bij het podium.
Gelukkig duurde de volgende pauze nu maar 5 minuten. Het was nu de beurt aan
Kubus & BangBang om het publiek te vermaken. Het begon met een spoken word gedeelte wat vrij goed klonk en duidelijk overkwam. De Engelsman had het waarschijnlijk koud, want hij was gehuld in een dikke winterjas met en had een capuchon op. Na het spoken word gedeelte gooide Kubus zijn beats erin en trok BangBang zijn jas uit, waarna iedereen alleen nog maar naar de vele tatoeages keek in zijn gezicht en op zijn armen. De rapper ging echter snel door met de show die overigens vrij rustig bleef. Rustige beats met een goed flowende MC die elkaar lekker aanvulde. Soms ging het me echter net iets te snel en kon ik het engels niet altijd volgen. Dit kwam ook omdat ik van tevoren nog nooit een nummer van BangBang had gehoord en het dus allemaal vrij nieuw voor me was. Na deze show heb ik wel besloten meer van deze combinatie te gaan luisteren wanneer de cd uitkomt.
Kubus en BangBang
Ook hierna was er weer 5 minuten pauze die voor de wc en de bar werden gebruikt en ik was weer op tijd bij het podium om
Blaxtar op te zien komen. Sowieso ben ik een grote liefhebber van Blaxtar zijn muziek en was ik heel benieuwd naar zijn liveshow, omdat ik hem alleen nog maar had gezien als hij één nummer met Typhoon deed. Het publiek had ook duidelijk zin in deze Zwolse taalkunstenaar. Vanaf het eerste tot het laatste nummer werd er flink losgegaan. Veel nummers van het “Ozmoses” album zijn aan bod gekomen zoals “Hand Op”, “Verstoft Toch”, “Kost” en hij eindigde met “Te Vermoorden”. Dj Abstract voorzag het geheel van pompende beats, Dinopha deed haar ding als back-up MC en het optreden spatte van het podium af. Achteraf vertelde Biggy Blax mij dat het geluid op het podium niet echt goed was, maar daar was in de zaal absoluut niets van te merken.
Typhoon was de volgende artiest die aan bod zou komen na het inmiddels standaard wandelingetje naar het toilet en de bar. Het broertje van Blax heb ik, zoals al eerder vermeldt, vaker live gezien en ik wist dan ook dat het ook deze keer weer een spetterend optreden zou worden. Dinopha bleef ook weer gezellig op het podium staan om als back-up mee te doen, samen met Dj Nav achter de draaitafels. De bekende nummers van Typhoon kwamen weer voorbij: “Zo Niet Mij” en “Bumaye” deden iedereen doen springen en zelfs Typhoon zelf waagde het om in het publiek te springen en zo de eerste en enige pit van de avond te creëren. Het was wat mij betreft dan ook de absolute klapper van de avond.
Conclusie: Het geluid in de zaal was goed, de optredens waren dope, het bier had een redelijke prijs en toch had ik meer van deze avond verwacht. De echte hiphopliefhebbers schijnen dit festival, op een paar na, niet gevonden te hebben. De zaal stond vooral op het begin vol met mensen die er duidelijk niet waren voor de muziek. Het eindeloze gezever over politiek en andere zaken, die ik tijdens de pauzes oppikten waren voor mij een smet op de avond. Desondanks heb ik mij dankzij de inspanningen van de artiesten en de toch wel persoonlijke sfeer van de optredens prima vermaakt. Na deze Nederlandstalige optredens kwam de Punjabi Hit Sqaud nog optreden, maar dat heb ik aan mijn neus voorbij laten gaan.
Door:
Frank | Gepubliceerd: 27 Nov 2006 |
Gesloten