Het eerste album van het nieuwe label Goodlife Music is een feit. Wudstik dropt zijn langverwachte debuutalbum en geeft het publiek de mogelijkheid om nader kennis te maken met deze jonge Amersfoortse muzikant. Wudstik vergaarde voornamelijk bekendheid met zijn click, De Amersfoortse Coöperatie (D.A.C.), met wie hij de albums 'diDACtici' en 'Professioneel Chillen' uitbracht. Bovendien werd hij dit voorjaar onderscheiden met een Essent Award, een prijs voor jong en opkomend talent. Het Noorderslag festival bekroonde zelfs in 2006 zijn optreden met het hoogste cijfer van alle acts. Kortom, een heleboel ingrediënten die samen een hoop verwachtingen scheppen.

Het conservatorium voor aspirant-zangers, de studie die Jermain van der Bogt, zoals Wudstik echt heet, volgt, is een kweekvijver van jonge vocalisten die in aanraking komen met meerdere takken van de muziek en waar veelzijdigheid dus een logisch gevolg is. Die veelzijdigheid etaleert zich meteen al in de eerste twee tracks. Waar de introtrack duidelijk Jazz invloeden kent, is de tweede track (Mijn Wereld I) geconstrueerd met rauwe gitaar- en drumgeluiden die samen een veredeld rocknummer vormen.

Doemalauw, de single die al in maart verscheen, raakt mij persoonlijk iets minder. Toch presteerde deze track het om een week lang TheBox Bom te zijn en bovendien is dit nummer nu de titelsong van de Eyeworks/BNN serie Sprint. Mr. Fonc, geen onbekende producer in Amersfoort en omstreken, is verantwoordelijk voor bijna elke track op het album. Maar ook zelf pakt hij de microfoon, om op de skit (Langestraat) Wudstik hardhandig te overtuigen dat hij met zijn poten van Foncs vriendin had moeten afblijven. Het is een goed voorbeeld van de diversiteit op het album. Waar Open Boek, overigens mijn favoriete track, een duidelijke uitlaatklep is van innige gevoelens, kent het album ook “simpele” tracks met humoristische ondertonen.



Breek, de volgende single van het album, is een goed voorbeeld van het muzikale vermogen en veelzijdigheid van Wudstik. De track was al eerder te horen op de radio en ving direct lovende kritieken. Ik ben benieuwd hoe de boodschap in de clip verwerkt gaat worden: ‘Ik ben mijn keizer, die heerst over mijn bestaan en hoe ver ik kan gaan en wat ik kan zeggen / ik ben mij god, mijn leraar, die mij stopt, of pushed, en bepaald over mijn lot.’

Op bepaalde momenten wordt de luisteraar geconfronteerd met onorthodoxe dingen, die na even wennen eigenlijk best dope zijn. Een goed voorbeeld hiervan is Chill ff Uit. In principe hoor je op deze zwoele track een kleine twee minuten lang een refrein die ons de mogelijkheid geeft om even bij te komen van al het geweld op het album. Ook komt Woord, de solotrack van Wudstik op Professioneel Chillen, nog een keer langs. Echter is het een uitgeknipte versie en hoor je alleen een uitgewerkte versie van het tweede gedeelte van de track, zoals wij hem al eerder van het D.A.C. album kennen. Laat het een boodschap zijn voor al die internethelden!

Wat ik eigenlijk minder vind aan het album zijn de soms nét niet geslaagde refreintjes. Het is dan ook jammer dat de plaat weinig features kent. Senna doet verdienstelijk mee op Beneden Met Jezelf en Skiggy Rapz levert zijn bijdrage op De mooiste Van Het Stel, maar daar blijft het dan ook bij. Ik had het helemaal niet erg gevonden als er meerdere mensen, bijvoorbeeld van D.A.C. ook een inbreng hadden gehad op het album.

Tracklisting:

01. Het Is Tijd
02. Mijn Wereld I
03. Doemalauw
04. Vraag Me Niet
05. Langestraat & Mr. Fonc (Skit)
06. De Mooiste Van Het Stel (ft. Skiggy Rapz)
07. De Flow
08. Chill FF Uit
09. Vroeger
10. Beneden Met Jezelf (ft. Senna)
11. W.U.D.S.T.I.K.
12. Woord Vervolgd
13. Open Boek
14. Breek
15. Mijn Wereld II ( + bonustrack)

Conclusie: ik zou dit album niet als een doorsnee hiphopalbum willen betitelen. Dit is een multimuzikaal project, een verzameling nummers die R&B, Jazz en zelfs Rock- invloeden kent, maar waar hiphop altijd de boventoon voert. Qua stijl is Wudstik dan ook echt een einzelgänger is de scčne. De 100% hiphopper zal zijn bedenkingen over dit album hebben, maar ik ben overtuigd. Een musicus die diepzinnige tracks moeiteloos met minder serieuze nummers afwisselt, en het dan ook bijna altijd weten te paren aan muzikale hoogstandjes. De grote belofte wordt ingelost, een album dat je absoluut gehoord moet hebben.

---

Door: Özcan | Gepubliceerd: 21 Aug 2006 | Gesloten