Nieuwsgierig geworden van al die gemengde reacties op “Dark water” de nieuwste Hideo Nakata (Ring) film, pakte ik vanmiddag de telefoon om onze nogal gebrekkige plaatselijke videotheek eens een belletje te geven. En als een wonder was er nog een kopietje van het schijfje en dat kon ik des avonds op komen halen. Op mijn roestige ijzeren ros gestapt en naar de andere kant van het dorp gereden om vervolgens thuis vol verwachting de DVD de binnenkant van mijn PS2 te laten zien.
Het verhaal is vrij simpel. Na haar scheiding en de daartoe behorende rompslomp trekt Yoshimi met haar dochtertje Ikuko in in een zwaar verpauperd flatgebouw om vanuit daar haar leven weer op de rails te krijgen. Al gauw dient de ene naar de andere vreemde gebeurtenis zich aan. Een vermist kind, vreemde vochtplekken, het uiterst vreemde kraanwater en het ongebruikelijke gedrag van haar 5 jarige leiden haar uiteindelijk tot een bizarre conclusie.
Wat me al gauw opviel aan de film, ondanks mijn voornemens de twee niet te vergelijken, waren de overeenkomsten tussen Ring en Dark Water (waar ik me niet te veel over uit zal laten om enigszins spoilers te voorkomen) maar dit gegeven haalde tot mijn verrassing geenszins de spanning uit de film zoals ik het eerder zag gebeuren bij de Koreaanse thriller The eye. Nakati is een meester in het vervreemden van hele gewone dingen, deed hij dat eerder met je bloedeigen televisie na Dark Water kijk je heel anders naar je vollopende bad.
Hij weet het zelf zo te verbeelden dat een klein schattig rood kindertasje een uiterst naar voorwerp wordt. Je voelt dat er iets ernstig mis mee is. En dat is een kunst op zich omdat veelal dat soort dingen belachelijk overkomen indien verkeerd uitgewerkt.
Het flatgebouw waar Yoshimi en haar dochtertje intrekken ademt ook een naargeestige sfeer. De donkere schaduwen en grijze, verlaten gangen geven een gevoel van onbehagen, je hebt gelijk het gevoel dat er iets mis is (en hoe kan het ook anders bij een horrorfilm)
Toch is er iets mis in het hele verhaal, ik heb de omhoog staande nekharen die ik bij Ring had gemist. De film mist net het schepje angst dat een film echt eng maakt, op het hoogtepunt heeft het nog net een schop nodig die helaas ontbrak en het verhaal nogal vlug deed afsterven naar de onvermijdelijke nasleep. Mijn conclusie is dan ook dat Dark Water het net niet is, het is een goede film, het heeft mooie shots en er zit een aardige spanning in maar het mist zoals eerder vermeld net een bepaalde dosis angst. De 2004 remake staat in de planning (met oa: Jennifer Connelly, altijd de moeite waard, en Tim Roth) misschien dat deze de toch wel belangrijke tekortkoming kan toevoegen. Ik wacht met smart.
Dark water is nu (eindelijk na twee jaar) te huur.
Regie: Hideo Nakate
Met o.a: Hitomi Kuroki, Rio Kanno
Door:
Niels | Gepubliceerd: 21 May 2004 |
Gesloten